Izé Teixeira «URB’Africa»

To wielki powrót Izé Teixeira. Artysta, który pochodzi z Wysp Zielonego Przylądka aktualnie mieszka w Paryżu. Na swojej nowej płycie śpiewa o swojej podwójnej narodowości i o tym jak ta mieszanka kulturowa wpływa na jego codzienność. «URB’Africa» w języku francuskim i kreolskim to czwarta płyta artysty.

Na poprzedniej płycie «Kunana Spirit» wydanej w 2007 roku artysta wykorzystał beaty kuduru i funaná.

Na «URB’Africa» artysta oddaje hołd twórcy zwanemu Pantera z Wysp Zielonego Przylądka, który miał silny wpływ na całe nowe pokolenie młodych muzyków z Wysp i diaspory. Izé pokazuje swoje zaangażowanie polityczne w tekstach – porusza ważne kwestie polityczne i społeczne na Wyspach i we Francji. Atakuje światowym kryzysem finansowym ale znajduje też miejsce na miłość – jeden z ulubionych tematów. Śpiewa także o mniej ważkich sprawach, jak np.: grogue’u – rumie z Wysp Zielonego Przylądka.

Izé Teixeira inspiruje się tradycyjnymi rytmami z Wysp Zielonego Przylądka (morna), funk’iem z brazylijskich favelas i rytmiczną eksplozją kuduru. To właśnie wszechstronność najlepiej określa artystę, którego dźwięki przemawiają zarówno do Europejczyków jak i Afrykańczyków.

Płytę artysty można znaleźć w portugalskich sieciach FNAC od 10 kwietnia.

oficjalna strona Izé Teixeira

Źródło

Wesołych Świąt Wielkanocnych

Wesołych Świąt Wielkanocnych
Życzy zespół redakcyjny

googleimages.com

„Poligafia stron gazet angolańskich” - najnowsza książka António Tomása

29 marca 2011 roku o godzinie 21:30 w Sali Prado Coelho w Fabryce Braço de Prata w Lizbonie odbyła się promocja najnowszej książki badacza i kronikarza António Tomása. Podczas wydarzenia był obecny autor, a także Ângelo Torres (aktor, który w zeszłym roku gościł w Polsce). Inicjatorami wydarzenia było Wydawnictwo Casa das Ideias wspólnie z XEREM i BUALA. 

António Tomás urodził się w Luandzie, gdzie pracował jako dziennikarz w Narodowym Radiu Angolii i w Angolańskiej Agencji Prasowej. Potem przeprowadził się do Lizbony. Ukończył studia licencjackie na Wydziale Komunikacji Społecznej na Katolickim Uniwersytecie w Lizbonie. Stworzył i współtworzył wiele publikacji. Współpracował z Gazetą „Público”, pisał krytyczne recenzje literatury afrykańskiej i teksty o afrykańskim kinie, tańcu i teatrze. Jest autorem książki „Sprawca Utopii: biografia Amílcara Cabrala”.

Najnowsza książka Tomása nosi tytuł „Poligafia stron gazet angolańskich”. To nie tylko „zbiór kronik, czy kompilacja tekstów” lecz „powieść ideowa”. „Poligrafia...” składa się z kronik napisanych o „sposobie myślenia o społeczeństwie angolańskim, myślenia o polityce i poetyce”. W swoich kronikach Tomás snuje refleksje na temat kina, muzyki, literatury, technologii i przyszłości Angolii, pozostając równocześnie wyczulonym na to jak Angola radzi sobie w tych dziedzinach. Autor przybliża nam obraz codzienności, wydarzenia, które dzieją się dziś w kraju i poza nim ale zawsze z Angolą i Angolańczykami w tle. Analizuje zagadnienia polityczne, rasowe, kulturowe, ideologiczne, tendencje i preferencje. Kroniki António Tomása są inteligentne, napisane przez czujnego znwacę, który ucieka od punktów stycznych, a także tych poprawnych politycznie. 250 stron opisuje wiele zróżnicowanych zagadnień. Teksty mają formę kronik, które są pogrupowane w następujące tytuły: edukacja sentymentalna, kwestie literackie, obrazy, dźwięki, technologia, świat, mrok, rasa, polityka i państwo. Wśród tych aktualnych zagadnień autor stawia trudne pytania wpisane w problematykę narodową, np.: o kolor skóry angolańskiego pisarza. Styl António Tomása jest dociekliwy i przejrzysty o charakterze porównawczym. Kroniki są erudycyjne, obszerne i wnikliwe. Nie uciekają od trudnych tematów, a wręcz próbują je rozwijać. Zmuszają czytelnika do kwestionowania wierzeń i przesądów oraz stawiania wielu nowych pytań.

Źródłó: 1

Projekcja dokumentu „Dundo, pamięć kolonialna”

„Urodziłam się w 1947 roku w Dundo – centrum Diamang (jednej z najważniejszych kompanii kolonialnych w Angoli). Tam byłam szczęśliwa. Tam nauczyłam się rasizmu i kolonializmu. Teraz powracam, bo Dundo to moja jedyna ojczyzna, najstarsze z moich wspomnień.” 

30 marca 2011 o godzinie 18:00 na Wydziale Socjologii i Politologii ISCTE (Instytutu Uniwersyteckiego) w Lizbonie w Audytorium Afonso Barros odbyła się projekcja filmu dokumentalnego „Dundo, pamięć kolonialna” (Portugalia, 2009) reżyserki Diany Andringa.

źródło: 1