źródła: 1, 2
poniedziałek, 17 stycznia 2011
Powstaje film portugalski 3D
źródła: 1, 2
sobota, 15 stycznia 2011
Francuski projektant Sam Baron autorem wystroju hotelu w Porto
Francuski designer i projektant wnętrz zaaranżował wnętrze hotelu Favoritas w Porto. Wystrój hotelu bazuje głównie na bieli, złocie, czerni i delikatnych ale wyrazistych akcentach takich jak geometryczna posadzka czy elementy oświetlenia. Rewitalizacja obiektu została przeprowadzona przez portugalskiego architekta Nuno Sottomayor. Ideą przewodnią projektu jest fuzja elementów starych i nowych. Dlatego też obok starych mebli i belek pojawiają się nowoczesne elementy oświetlenia czy prace współczesnych artystów (Julio Dolbeth i Ruy Santos)
http://www.yatzer.com/Hotel-Favorita-by-Sam-Baron
http://www.yatzer.com/Hotel-Favorita-by-Sam-Baron
"Qui est IN qui est OUT",wystawa w hołdzie Serge'owi Gainsbourg w Fábrica Braço de Prata
Paulo Azenha, od ponad roku projektant domu Chanel przyjechał do Lizbony aby inaugurować wysatwę poświęconą pamięci Serge'a Gainsbourga.
Tomik poezji francuskiego aktora i piosenkarza stał się inspiracją dla portugalskiego projektanta mody Paula Azenha. Portugalczyk pokazał się jako artysta plastyk, przedstawił wiersze Gainsbourga w formie graficznej. 20 prac plastycznych to hołd zarówno dla poety jak i dla kobiet, jak powiedział autor prac:
''Kobiety fascynują zarówno mnie jak i Serge'a Gainsbiurga, który ożenił się, flirtował z francuskimi ikonami kobiecego piękna. Jego poezja i piosenki były pisane o i dla kobiet''
Tomik poezji francuskiego aktora i piosenkarza stał się inspiracją dla portugalskiego projektanta mody Paula Azenha. Portugalczyk pokazał się jako artysta plastyk, przedstawił wiersze Gainsbourga w formie graficznej. 20 prac plastycznych to hołd zarówno dla poety jak i dla kobiet, jak powiedział autor prac:
''Kobiety fascynują zarówno mnie jak i Serge'a Gainsbiurga, który ożenił się, flirtował z francuskimi ikonami kobiecego piękna. Jego poezja i piosenki były pisane o i dla kobiet''
Nowy rok w Centrum Sztuki Współczesnej Fundacji Calouste Gulbenkian
W roku 2011 Centrum Sztuki Współczesnej zacieśni współpracę ze Szwecją i Danią, w 2010 roku partnerem muzeum była Hiszpania, Centrum ma też zamiar zmieniać wystawy tymczasowe co trzy miesiące. Obecnie w muzeum można oglądać:
Nie ufajcie Architektom (Não confiem nos Arquitectos), Dider Faustino; Mury Schronienia (Muros de Abrigo), Ana Vieira, Wspólny Dom, Prace z Kolekcji Centrum Sztuki Współczesnej (Casa Comum, Obras da Colecção do CAM); Linia Produkcyjna (Linha da Montagem), Miguel Parma; Film, wideo i forografia (1974-2010) (Filme, vídeo e fotografia 1974-2010), Vítor Pomar.
Ponad to Centrum udostępnia również wirtualne wystawy, obecnie dostępne są wystawy Ruia Leitão i Almady Negreirosa.
http://www.ionline.pt/conteudo/98451-cam-esta-aberta-nova-temporada-arte-moderna-em-lisboa
Sztuka Człowiek Słoń
Twórca: Bernard Pomerance
Inscenizacja: Sandra Faleiro
Interpretacja: António Fonseca, António Mortágua, Cláudio da Silva, Manuel Coelho, Ricardo Neves-Neves, Rita Lello, Vera Kalantrupmann
Historia Josepha Merricka- anglika z drugiej połowy XIX w., cierpiącego na rzadką chorobę, która zniekształciła mu twarz i ciało. Dzięki Davidowi Bowie, który odegrał rolę w inscenizacji Bernarda Pomerancea, sztuka zyskała popularność. Miano ponadczasowej przyniosła jej rola Johna Hurta w filmie Davida Lyncha. W zapowiedzi filmu użyto jednej z wypowiedzi Merricka: "Nie jestem słoniem! Nie jestem zwierzęciem! Jestem istotą ludzką! Jestem...Człowiekiem!". Sięgając po projekt Mario Viegasa, w którym uczestniczyła jako aktorka, Sandra Faleiro prezentuje sztukę Człowiek Słoń pokazując drogę bohatera, który od atrakcji w freak shows, stał się ciekawostką dla uczonych, a w końcu maskotką kręgów artystycznych i arystokratycznych. Spektakl skupia się na znaczeniu alegorycznym bardziej niż naturalistycznym. Ukazuje człowieczeństwo kryjące się w odpychającej potworności i subtelną potworność, ukrytą pod maską normalności.
Teatr Carlos Alberto
Adres: Rua das Oliveiras, 43, 4050-449 Porto
Internet: www.tnsj.pt
źródła: www.tnsj.pt
czwartek, 13 stycznia 2011
Finaliści Nagrody Literackiej Casino de Póvoa
W tegorocznej edycji, w której nagradzane będą utwory poetyckie (w latach parzystych są to utwory epickie), do konkursu zgłoszono 150 tytułów autorów portugalsko, kastylijsko i hispanojęzycznych, których dzieła w języku portugalskim zostały wydane w Portugalii po raz pierwszy między lipcem 2008 a czerwcem 2010 roku. Juri w składzie: Almeida Faria, Carlos Vaz Marques, Fernando Pinto do Amaral, Patrícia Reis i valter hugo mãe (sic!) ogłosiło listę dziesięciu finalistów:
Filipa Leal, A Inexistência de Eva
Armando da Silva Carvalho, Anthero, Areia & Água
A. M. Pires Cabral, Arado
Margarida Ferra, Curso Intensivo de Jardinagem
Nuno Júdice, Guia de Conceitos Básicos
Luís Quintais, Mais Espesso que a Água
Jaime Rocha, Necrophilia
Paulo Teixeira, O Anel do Poço
Pedro Tamen, O livro do sapateiro
José Tolentino Mendonça, O viajante sem sono
Ostatecznego zwycięzcę poznamy 23 lutego.
Źródło:
http://ler.blogs.sapo.pt/742895.html#comentarios
http://www.cm-pvarzim.pt/povoa-cultural/pelouro-cultural/areas-de-accao/correntes-d-escritas/correntes-descritas-2010/premio-literario-casino-da-povoa
poniedziałek, 10 stycznia 2011
Zmarł Vítor Alves, kapitan kwietniowego powstania z 1974 roku
Vítor Alves zmarł w nocy w niedzielę, 9 stycznia w Szpitalu Wojskowym w Lizbonie na skutek długotrwałej choroby.
Informację do wiadomości mediom przekazała Maria João Seixas, przyjaciółka i była współpracowniczka kapitana kwietniowej rewolucji. – Miał 75 lub 76 lat i chorował już od długiego czasu – przyznała Maria João Seixas. – Był moim kapitanem w czasie Rewolucji Goździków – zwierzyła się, dodając, że ciało Vítora Alvesa zostanie przeniesione do Kaplicy Akademii Wojskowej, a pogrzeb odbędzie się w poniedziałek.
Vítor Alves, znany jako kapitan portugalskiej Rewolucji Goździków z 1974 roku, urodził się we wrześniu 1935 roku w Marfrze, gdzie rozpoczął edukację; od 2001 roku miał stopień pułkownika. Był ministrem w II i III rządzie po Rewolucji. W 1982 roku został nominowany doradcą ówczesnego prezydenta, Ramalho Eanesa. Służył w wielu jednostkach, również koloniach Portugalskich w Afryce – w Mozambiku i Angoli spędził 11 lat.
Został odznaczony Medalem Zasługi Wojskowego oraz Srebrnym Medalem za Wzorowe Postępowanie.
źródło: 1.
niedziela, 9 stycznia 2011
Dokumenty Ivo M. Ferreira o Wyspach Św. Tomasza i Książęcej wydane na DVD
13 grudnia 2010 Cena Lusófona wydała dwa filmy dokumentalne „Poszukiwanie Sabino” i „Historia z Wyspy Książęcej”. Obie produkcje są efektem pracy portugalskiego reżysera Ivo M. Ferreira na temat tradycji przekazywania ustnych opowieści na Wyspach Św. Tomasza i Książęcej.
„Poszukiwanie Sabino” i „Historia z Wyspy Książęcej” dokumentują wysiłek reżysera, który włożył w poszukiwanie osób, które nadal zajmują się snuciem opowieści na Wyspach. Stąd właśnie tytuł pierwszego filmu. Ivo M. Ferreira po usłyszeniu wielu historii o Mestre Sabino, uznanym bajarzu, zdecydował się uczynić go głównym bohaterem swojego filmu. Jednak po dotarciu na Wyspę okazało się, że wcale nie jest tak łatwo spotkać Sabino, a ludzie mówią, że Sabino zapewne już nie żyje. Reżyser rozpoczyna poszukiwania Mestre Sabino, wokół których toczy się akcja filmu. Po drodze spotyka i filmuje wielu innych bajarzy, a także Caustrino Alcântara – wielkiego znawcę kultury popularnej Wysp Św. Tomasza i Książęcej, który pomaga nam zrozumieć i odróżnić różne typy „Soia” (historii).
Bajarze są równocześnie spadkobiercami i przekaźnikami kultur lokalnych. Swoją funkcją ludyczną, artystyczną i pedagogiczną wyróżniają się w swoich małych społecznościach jednak równocześnie ich funkcja i bogactwo performatywne pozostają nieodkryte.
Produkcja filmów dokumentalnych wpisuje się w projekt badawczy dotyczący tradycji narracji oralnej w państwach afrykańskich języka portugalskiego, który Cena Lusófona rozwija już prawie dziesięć lat. Dzięki wydaniu tego DVD rezultat tej intensywnej pracy jest teraz dostępny dla szerokiej publiczności.
Ivo M. Ferreira urodził się w Lizbonie w 1975 roku. Jest autorem filmów „Obcy” (2010) i „Idź z wiatrem” (2009), które niedawno były prezentowane w portugalskich kinach, a także „ Tysiąc wód” (2009) i „Sznurki do skręcania” (2006). Dla Cena Lusófona, oprócz dwóch dokumentów o Wyspach Św. Tomasza i Książęcej, zrealizował film „Angola na scenie” (2001) razem z dziećmi z którymi pracował na warsztatach i „Pora V” (2003).
sobota, 8 stycznia 2011
Piłka ręczna: remis z Czechami!
Portugalska reprezentacja w piłce ręcznej zremisowała dziś 30 punktami w meczu z drużyną Republiki Czeskiej w Karvinie. Było to pierwsze z dwóch spotkań z reprezentacją Czech.
Po dwóch ostatnich porażkach poniesionych z Austrią, Portugalia nie mogła się odnaleźć w pierwszej połowie meczu, przegrywając pięcioma punktami (11-16).
Choć szybka reakcja w drugiej połowie nie przyniosła triumfu, uchroniła portugalską reprezentację przed druzgocącą porażką.
Choć szybka reakcja w drugiej połowie nie przyniosła triumfu, uchroniła portugalską reprezentację przed druzgocącą porażką.
Fábio Magalhães, zdobywca siedmiu goli, był najaktywniejszym graczem w meczu. Do kolejnego spotkania obu drużyn dojdzie 09.01.2011 w czeskiej miejscowości Hranice, o godzinie 17:00 czasu lokalnego (16:00 w Lizbonie).
Portugalska reprezentacja jest teraz w fazie przygotowań do mistrzostw Europy 2012.
Zawodnicy wystawieni w meczu:
Hugo Laurentino e João Ferreirinho, Fábio Magalhães (7), Bosko Bjelanovic (1), Carlos Carneiro, João Ferraz (3), Claudio Pedroso (4), João Lopes, Wilson Davyes (4), Tiago Pereira, Gilberto Duarte (2), Nelson Pina (1), Tiago Rocha (1), João Antunes (2), José Costa (1), David Tavares (1) e Ricardo Moreira (3).
Źródło http://desporto.sapo.pt/andebol/artigo/2011/01/08/portugal_empata_com_rep_blica_ch.html
Źródło http://desporto.sapo.pt/andebol/artigo/2011/01/08/portugal_empata_com_rep_blica_ch.html
piątek, 7 stycznia 2011
Muzeum Dom Fernanda Pessoi koordynatorem obchodów roku Portugalia w Brazylii 2012
"Muzeum Dom Fernanda Pessoi to najlepszy z naszych partnerów jeśli chodzi o rozwój polityki promocji literatury i języka portugalskiego w Brazylii", zapewniła pani minister.
Wśród planowanych inicjatyw znajdują się m. in.: konferencje i debaty pisarzy w różnych miastach brazylijskich w celu promocji literatury portugalskiej, powstanie filmu krótkometrażowego prezentującego dziesięciu młodych pisarzy portugalskich oraz stworzenie kolekcji dzieł odnoszących się do Literatury Portugalskiej, która miałaby zostać rozprowadzona w Brazylii.
Jest to pierwszy krok w rozwoju projektu, do którego ma w przyszłości dołączyć także Instytut Camõesa.
Źródło: http://www.publico.pt/Mundo/casa-fernando-pessoa-programa-ano-de-portugal-no-brasil-2012_1473946
niedziela, 2 stycznia 2011
Personal Trilogy
Trzy spektakle grupy belgijskiej z Gent, Ontroerend Goed, kolektywu, który stawia na teatr intymny i spersonalizowany gdzie prym wiedzie widz. Na trylogię składają się trzy spektakle: Internal, The Smile Off Your Face i A Game of You, wszystkie skupiające się na bliskości i interaktywności z publicznością.Twórcy nazywają przedsięwzięcie trylogią o poznaniu siebie. Auto-poznanie jest ukrytym celem sztuki. Widz ma wiedzieć trochę więcej o sobie samym wraz z końcem każdego spektaklu- poprzez sytuację w jakiej jest postawiony i sposób w jaki reaguje na prowokację.
Culturgest - Pequeno Auditório
Adres: Edifício Sede da Caixa Geral de Depósitos
Rua Arco do Cego
Internet: www.culturgest.pt
Biografia: Pina Bausch
Biografia: Pina Bausch
Cláudia Galhós
Wydawnictwo: Dom Quixote
Rok: 2010
280 stron
Książka od razu stała się jednym z ważniejszych dzieł o tańcu, jakie ukazały się w Portugalii.
Jest to esej biograficzny, krytyczny i refleksyjny poświęcony twórczości Piny Bausch. W książce nie brakuje skrupulatności, tak charakterystycznej dla Cláudii Galhós, ale też subiektywnej perspektywy, którą autorka zamieszcza w tekście, prezentując tym samym własne refleksje wynikające z relacji z twórczością Bausch. Żadna inna forma nie pasowałaby lepiej do zaprezentowania rozważań na temat całokształtu twórczości artystycznej, twórczości zapierającej dech w piersiach. Pina Bausch rozbudzała emocje żywe nawet po jej śmierci i książka wspaniale to ilustruje.
źródło:http://agendalx.pt
Subskrybuj:
Posty (Atom)